Hallo, mijn naam is Prasad Postma, ik ben een voetballende verhalenverteller en nog altijd een beetje verliefd op Maria. Maria is een transgender meisje van 22 jaar. Ik ken haar via Tinder en we zijn een maand samen geweest. Ondanks de titel van dit verhaal heeft onze liefde het niet gehaald. Live bleek ik toch gewoon een eikel, maar even terug naar mijn naam.
De reden achter de prachtige alliteratie in de eerste zin van de vorige alinea ligt bij mijn adoptie door Groningers met een Friese achternaam. Zij brachten mij op 12 oktober 1979 naar een schitterend dorpje iets links van Groningen. Exact een jaar eerder werd ik geboren in Sri Lanka. Op een jaar waarin ik al mijn kleurplaten zwart maakte en het WK van 1990 na voelde mijn bewust meegekregen jeugd allerminst onaangenaam.
Mijn moeder, zo noem ik de roze vrouw die mij heeft opgevoed, hield vreselijk veel van mij en mijn nieuwe broertjes en zusje. Mijn vader stampte ons vol met aardappelen, Groningse gezelligheid en Studio Sport en iedereen had zijn eigen slaapkamer. Pas rond mijn 13e begonnen de praktische problemen die mijn gemiste hechting met zich meebracht, zich te openbaren. Maar eerst weer even terug naar Maria.
Ik heb nooit gedronken of geblowd en hield, misschien wel daarom, nooit zo van uitgaan. Om meer meisjes tegen te komen, besloot ik op mijn 21e om mezelf in te schrijven bij RelatiePlanet. Ik wilde daar zelfs voor betalen, iets dat toen nog voor datinghulp werd gedaan, heel raar.
Hoewel ik, anders dan op mijn Tinder, dáár mijn lengte wel gewoon in mijn profiel had staan, had ik over aandacht weinig te klagen. Na een maandje flirten en daten, begon me echter iets te dagen. In de profielen die positief op mij reageerden, stond standaard 1 of meer van de volgende 3 zaken:
1 Bij muzikale voorkeur stond: r&b, salsa of Afrikaanse dans.
2 Bij favoriete eten: kip, curry of iets belachelijk Afrikaans zoals gezouten zebra.
en
3 Bij films en boeken stonden: Denzel Washington, Khaled Hosseini en Kader Abdollah.
Let op, dit was dus altijd zo! Een goudbruine standaard. Nu heb ook ik oog voor die verhalenmakers en smaken, maar ik ben opgegroeid met stamppot, Radio Noord, een vleugje Marco van Basten en gereformeerde waarden. Mensen die geloven dat cultuur in je bloed zit, verwijs ik graag door naar de Nederlandse vertaling van Mein Kampf, ook al lijkt het in de gevallen waar ik aan refereer te gaan over ‘positieve’ discriminatie.
Nu hoor ik jullie denken ‘Zo erg was dat toch allemaal niet, meneer Postma?’ en jullie hebben gelijk. Ik vind echter dat mensen met een onbewust moeilijke jeugd hun trauma zelf mogen invullen en dit werd de mijne: Vrouwen vielen op mijn buitenkant. Als ik roze was geweest, hadden deze vrouwen vast wat beter naar mijn profiel gekeken. Dan hadden ze gelezen dat ik destijds echt een soort sport-op-tv-hooligan was, die sowieso alle wedstrijden van het Nederlands elftal keek. Hierna hadden ze keihard de andere kant op geswipet, hoewel je dat in die tijd nog deed door persoonlijk te vertellen dat de ander je weinig deed, heel vreemd.
Of dit alles echt waar was, weet ik natuurlijk niet. Ik weet alleen dat 95% van mijn matches, na gedegen ondervraging, alleen maar niet roze vriendjes bleken te daten. Hiernaast maakte ik bij profielen zonder de eerder genoemde kenmerken, geen kans. De profielen van nu (op Tinder enzo) geven minder informatie. Tegenwoordig is dit alles dus minder duidelijk zichtbaar.
Deze andere kant van integratie loopt volgens mij nog lang niet in de maat met onze hedendaagse waarden. Anders dan sommige hooligans vind ik ze geen hoeren, maar ik ben wel benieuwd hoeveel procent van de dates van de roze jongens en meisjes op de antipietenbarricades een kleurtje draagt. Los van tijdens Sinterklaas natuurlijk ;)
Transgenders zoals Maria hebben natuurlijk veel grotere problemen dan mijn gezeur of de symboolpolitieke oorlog rond Sinterklaas. Maria leefde 22 jaar, 24 uur per dag met het trauma niet gezien te worden als wie ze eigenlijk is, van binnen. Pas nu ze is begonnen aan haar gestuurde pubertijd komt er langzaam verandering in die zaak. Ook ik date inmiddels regelmatig met meisjes die niks hebben met salsa en daarom begon ik dit verhaal.
Natuurlijk vind ook ik iets van de 15cm die Maria overduidelijk anders maakt. Maar het gaat me niet alleen om haar buitenkant. Al mijn droomvrouwen hebben iets extra’s en binnenkort vast ook weer een naam.
In deze gezamenlijke woonkamer ogen ze onschuldig en hier en daar zelfs sociaal bekwaam. Maar schijn bedriegt. Ze hebben allemaal al heel wat kansen gehad, vloerkleden ondergekotst en vertrouwen beschaamd.
